ชื่อ ตำบลตะกรบ
ตั้งอยู่ในหมู่ที่ 2 เดิมมีชื่อเรียกว่า บ้านดอนขรบ คำว่า ขรบ หมายถึง ต้นไม้ชนิดหนึ่งซึ่งมีหนามทั้งต้น ผลกินได้ หรือเรียกอีกชื่อคือ ต้นขรบ บริเวณพื้นที่นี้ส่วนใหญ่มีต้นไม้ชนิดนี้ชุกชุม จงเรียกบริเวณนี้ว่า ดอนขรบ และได้ถูกเปลี่ยนเป็นบ้านดอนตะขบและต่อมาก็เพี้ยนไปเป็นบ้านตะขรบ จนถึงทุกวันนี้

     บ้านไสค้อ ตั้งอยู่ในหมู่ที่ 2 ในท้องที่หมู่บ้านนี้มีต้นไม้ชนิดหนึ่งเรียกต้นค้อ มีมากจนเรียกว่าป่าค้อ หรือ ไสค้อ เมื่อมีหมู่บ้านผู้คนมาตั้งถิ่นฐานทำมาหากินซึ่งเรียกหมู่บ้านนี้ว่า “บ้านไสค้อ”

     บ้านวังตูม ตั้งอยู่ในหมู่ที่ 2 ชื่อบ้านนี้ถูกเรียกตามลักษณะของท้องที่กล่าวคือแต่เดิมมีวังน้ำลึกและใหญ่มาก มีจระเข้อาศัยอยู่ บริเวณรอบๆ วังน้ำนั้นส่วนใหญ่แล้วเป็นต้นไม้ชนิดที่เรียกว่า ต้น-ตาตุ่ม หรือที่ชาวบ้านเรียก ต้นตูม ดังนั้น วังน้ำนี้จึงได้ชื่อว่า วังตูม ครั้นมีผู้คนมาตั้งบ้านเรือนบริเวณนี้ จึงเรียกชื่อหมู่บ้านนี้ว่า “บ้านวังตูม”

     บ้านบางโฉลง อยู่ในท้องที่หมู่ที่ 1 การตั้งชื่อหมู่บ้านนี้เป็นการตั้งชื่อ เพื่อให้เป็นมงคลแก่หมู่บ้าน คือตั้งชื่อว่าโฉลก ส่วนคำว่า บาง นั้นหมายถึงทางน้ำเล็ก ๆ ที่ไหลไปรวมกับคลองใหญ่  เรียกชื่อบางนั้นว่า บางโฉลก แล้วคำเรียกนั้นค่อย ๆ เปลี่ยนไปเป็นบางโฉลง เมื่อมีบ้านคนอาศัยจึงเรียกหมู่บ้านนี้ว่า“บ้านบางโฉลง”

     บ้านฝ่ายพรุ อยู่ในท้องที่หมู่ที่ 1 มีเรื่องเล่ากันมาว่า มีผู้ชายอยู่สองฝ่ายหรือสองพวก ทั้งสองพวกนี้ไม่ค่อยจะเป็นมิตรกัน ทุกปีจะมีการพนันแข่งขันกันและมักจะมีเรื่องราวทะเลาะวิวาทกันเสมอมา มาปีหนึ่งมีการพนันแข่งขันกันอีก และก็ได้ทะเลาะกันอย่างรุนแรง จนถึงขั้นชกต่อยกันขึ้น มีผู้หญิงฉลาดคนหนึ่งได้หาทางที่จะทำให้คนทั้งสองพวกเลิกราการชกต่อย จึงได้จุดประทัดขึ้นต่างฝ่ายนึกว่าเป็นเสียงปืนของอีกฝ่าย-หนึ่ง จึงตกใจวิ่งหนีไปคนละทาง พวกหนึ่งวิ่งข้ามพรุ ไปอีกฟากหนึ่งของพรุ ได้ และเรียกสถานที่ตรงนั้นว่า ฝ่ายพรุ เมื่อผู้คนไปตั้งบ้านเรือนจึงเรียกหมู่บ้านนั้นว่า “บ้านฝ่ายพรุ”

     บ้านห้วยพุน ตั้งอยู่ในท้องที่หมู่ที่ 3 และหมู่ที่ 4 มีเรื่องเล่าว่า ครั้งหนึ่งได้มีการยกกองกำลังจากเมืองหลวงเพื่อไปตีเมืองนครศรีธรรมราช ขณะเดินทัพมาถึงสถานที่ตรงนี้ ผู้เป็นนายทัพเห็นว่าสถานที่ตรงนี้เหมาะสมกับการที่จะพักพล เพราะมีห้วยน้ำพอที่ใช้อาบและกินได้ จึงหยุดทัพพักพล สถานที่ตรงนี้ จึงถูกเรียกว่า ห้วยพล และเพี้ยนมาเป็น ห้วยพุน ตามสำเนียงของคนไชยา

     บ้านดอนม่วง อยู่ในท้องที่ของหมู่ที่ 5 ตามลักษณะของหมู่บ้าน เป็นดอนทราย คือสภาพของดินเป็นดินทราย บนที่ดอนนี้มีต้นมะม่วงชนิดหนึ่งซึ่งชาวบ้านเรียกกันว่ามะม่วงคันและมีเป็นจำนวนมาก ซึ่งยังคงมีอยู่ถึงทุกวันนี้ แต่ละต้นสูงใหญ่แต่ถูกชาวบ้านโค่นเสียบ้างแล้ว แต่ก็ยังคงเหลืออยู่อีกมาก หมู่บ้านนี้จึงถูกเรียกว่า “บ้านดอนม่วง”

     บ้านท่าเกตุ อยู่ในท้องที่หมู่ที่ 5 หมู่บ้านนี้ตั้งอยู่ริมคลอง หรือท่าริมคลองนี้มีต้นเกตุอยู่ จึงเรียก ท่าเกตุ

     บ้านบ่อคา อยู่ในท้องที่หมู่ที่ 5 มีเรื่องเล่ากันว่ามีชายคนหนึ่งสร้างบ่อน้ำที่สวยงามมากแต่สร้างยังไม่เสร็จ คำพูดของชาวบ้านเรียกว่า สร้างคา แต่ที่ต้องสร้างไม่เสร็จก็เพราะว่า ชายคนนี้มีลูกสาวสองคนแต่ลูกสาวทั้งสองเกิดไปรักชายคนเดียวกัน วันหนึ่งลูกสาวทั้งสองไปรักชายคนเดียวกัน วันหนึ่งลูกสาวทั้งสองคนไปอาบน้ำที่บ่อนั้น แต่อาบน้ำยังไม่ทันเสร็จเรียบร้อยก็ได้รู้ว่าชายที่ตนรักมาเยี่ยมที่บ้านก็เลยรีบอาบน้ำให้เสร็จ ด้วยความรีบร้อนน้องสาวจึงตกลงไปในบ่อน้ำ พี่สาวกระโดดลงไปช่วยเลยจมน้ำตายทั้งคู่ พ่อเสียใจมากจึงไม่สร้างบ่อนี้ต่อไปให้เสร็จ คนเรียกบ่อน้ำนั้นว่า บ่อคา จนกลายมาเป็นบ่อคา

ประชากร
      ประชากรทั้งสิ้น 3,811 คน แยกเป็นชาย 1,907 คน หญิง 1,904 คน (ข้อมูลจากสำนักงานทะเบียนอำเภอไชยา ข้อมูล ณ วันที่ 31 ตุลาคม 2559) แยกรายละเอียดตามหมู่บ้านได้ ดังนี้
      - จำนวนประชากร แยกตามหมู่บ้านและเพศ และจำนวนครัวเรือน

หมู่ที่	ชื่อหมู่บ้าน	จำนวนครัวเรือน	จำนวนประชากร
			ชาย	หญิง	รวม
1	บ้านฝ่ายพรุ	234	313	343	656
2	บ้านตะกรบ	320	465	453	918
3	บ้านห้วยพุน	144	244	256	500
4	บ้านสระมโนราห์	202	352	336	688
5	บ้านบ่อคา	322	533	516	1,049
	รวม	1,222	1,907	1,904	3,811
ข้อมูล ณ ตุลาคม 2559

- ตารางเปรียบเทียบจำนวนประชากร ระหว่างปี 2552-2554

ชื่อหมู่บ้าน	ปี พ.ศ. 2552			ปี พ.ศ. 2553			ปี พ.ศ. 2554
	ชาย (คน)	หญิง (คน)	รวม (คน)	ชาย (คน)	หญิง (คน)	รวม (คน)	ชาย (คน)	หญิง (คน)	รวม (คน)
บ้านฝ่ายพรุ	328	325	653	329	336	665	329	344	673
บ้านตะกรบ	448	457	905	456	458	914	455	446	901
บ้านห้วยพุน	212	221	433	220	229	449	215	229	444
บ้านสระมโนราห์	324	335	659	324	334	658	326	334	660
บ้านบ่อคา	473	473	946	487	482	969	492	492	984
รวม	1,785	1,811	3,296	1,816	1,839	3,655	1,817	1,845	3,662

สาธารณสุข โรงพยาบาลของรัฐ ขนาด – เตียง - แห่ง
โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล/หมู่บ้าน 1 แห่ง (ตั้งอยู่หมู่ที่ 5)
สถานีอนามัยประจำตำบล/หมู่บ้าน 1 แห่ง มีเจ้าหน้าที่ 4 คน(ตั้งอยู่หมู่ที่ 5)
สถานพยาบาลเอกชน - แห่ง
ร้ายขายยาแผนปัจจุบัน - แห่ง
อัตราการมีและใช้ส้วมราดน้ำ ร้อยละ 100

ความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน
สถานีตำรวจ - แห่ง
สถานีดับเพลิง - แห่ง
หน่วยบริการประชาชน (ตำรวจชุมชน) 1 แห่ง มีเจ้าหน้าที่ 3 คน (ตั้งอยู่หมู่ที่ 2)
ศูนย์ อปพร. 1 แห่ง มีอาสาสมัคร 80 คน (ตั้งอยู่หมู่ที่ 5)

วัฒนธรรม/ประเพณี
ประเพณีที่สำคัญประจำตำบลตะกรบมีดังนี้
1.ประเพณีลอยกระทง
      ประเพณีลอยกระทง เป็นประเพณีโบราณของไทย ที่เชื่อกันว่าสืบสานมาตั้งแต่สุโขทัยเป็นราชธานี ประชาชนในตำบลตะกรบได้มีการสืบสานประเพณีดังกล่าว โดยมีการจัดงานประเพณีวันลอยกระทงขึ้นทุกปี เมื่อใดที่วันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 12 มาเยือนทีไร ชาวบ้านจะมีการนำวัสดุที่หาได้ในท้องถิ่น มาประดิษฐ์กระทงเพื่อใช้ลอยในยามค่ำคืนที่พระจันทร์เต็มดวงอย่าง รื่นเริง สนุกสนาน เป็นบรรยากาศที่สวยงามมาก

2.ประเพณีแห่เทียนพรรษา
     งานประเพณีแห่เทียนพรรษา เป็นประเพณีทางพุทธศาสนา ที่ชาวตำบลตะกรบ ซึ่งมีความเจริญในพุทธศาสนา วัฒนธรรม และประเพณีมาเป็นเวลายาวนาน ถือเป็นงานบุญที่ยิ่งใหญ่อีกประเพณีหนึ่งของชาวบ้านในตำบล โดยได้กำหนดจัดงานขึ้นในวันขึ้น 15 ค่ำเดือน 8 และแรม 1 ค่ำเดือน 8 หรือวันอาสาฬหบูชาและวันเข้าพรรษา โดยจัดให้มีขึ้นทุกปี ซึ่งมีการดำเนินการร่วมกันของทุกภาคส่วนไม่ว่าจะเป็นชาวบ้าน นักเรียน องค์กรต่างๆ ภายในตำบล

3.ประเพณีวันสงกรานต์ (รดน้ำดำหัวผู้ใหญ่)
      ประเพณีรดน้ำดำหัวถือว่าเป็นประเพณีที่ดีงามอีกประเพณีหนึ่ง ที่ชาวบ้านในตำบลตะกรบถือปฏิบัติสืบทอดกันมาเป็นระยะเวลาที่ยาวนาน ซึ่งการรดน้ำดำหัวผู้สูงอายุ หรือญาติผู้ใหญ่ บุคคลผู้ที่ตนให้ความเคารพนับถือ แสดงถึงความนอบน้อม การรดน้ำดำหัวนั้นจะเป็นการขอโทษขออภัย ซึ่งกันและกัน ที่เคยล่วงเกินกันในปีที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นการล่วงเกินทางกาย ล่วงเกินทางวาจาหรือว่าการล่วงเกินทางใจ ทั้งที่ตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจ ต่อหน้าหรือว่าลับหลังก็ตาม ประเพณีรดน้ำดำหัว จะมี ในระหว่าง วันที่ 13 – 15 เดือนเมษายนของทุกปี หรือวันสงกรานต์นั่นเอง บรรยากาศในวันดังกล่าว เป็นไปด้วยความชุ่มชื่นด้วยการรดน้ำซึ่งกันและ ผู้น้อยมีความกตัญญูต่อผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่ให้อภัยแก่ผู้น้อย ก่อให้เกิดความร่วมมือในอันที่จะสร้างสรรค์สิ่งที่ดีงามให้กับสังคมต่อไป

4.ประเพณีลอยตาโนเน (บูชาแม่ย่านาง)
     ความเชื่อในตำบล นับตั้งแต่โบราณกาลมนุษย์ได้อาศัยเรือและแพในการเดินทางการสร้างเรือแต่ละลำนั้น ต้องเดินทางเข้าป่าไปตัดต้นไม้ใหญ่และด้วยความเชื่อว่าในป่านั้นมีรุกขเทวดาและนางไม้สิงสถิตย์อยู่ที่ต้นไม้ใหญ่ ก่อนที่จะทำการโค่น ต้องทำพิธีบวงสรวงขอขมาหรือที่เรียกกันว่าพลี เมื่อได้ต้นไม้มาสร้างเป็นลำเรือแล้วต้องทำพิธีสำคัญโดยหมอผู้ชำนาญจะทำพิธีอัญเชิญรุกขเทวดาหรือนางไม้มาประทับประจำที่เรือนั้นๆให้ช่วยคุมครองรักษาในการเดินเรือให้ปลอดภัยจากเหตุร้ายต่างๆชาวเรือจึงเรียกกันว่า แม่นาง ยังมี ตำนานเรื่องแม่ย่านางแห่งทะเลใต้ที่กล่าวไว้ในคัมภีร์จตุคามศาสตร์แห่งอาณาจักรชะวากะ กล่าวถึง นางพญาจันทรา ผู้เป็นพระมารดาของเจ้าชายรามเทพพระนางทรงมีพลังจิตรที่แกร่งกล้าสามารถบังคับคลื่นลมและสยบลมร้ายได้ ชาวประมงทั้งหลายจึงเคารพบูชากราบไว้มื่อจะออกทะเลก็ระลึกนึกถึงและกล่าวนามพระนางว่า แม่ย่านาง และนี้ก็อีกตำนานหนึ่งเป็นความเชื่อของท้องถิ่นต่างๆ

     ตำนานมาเล่าสู่กันฟังกาลครั้งหนึ่งมีพญานาคตนหนึ่งชื่อว่า "โต๊ะทวด" มีหลานชายชื่อ"โต๊ะร่าปู"พวกนี้เป็นงูเทวดา เมื่อขึ้นบนบกสามารถกลาย ร่างเป็นคนได้ โต๊ะร่าปูได้ท่องเที่ยวไปพบสาวสวยคนหนึ่งเรียกกันว่า "แม่ย่านาง" ที่บ่อสุหรี(บ่อคุรี อำเภอเกาะลันตา) โต๊ะร่าปูหลงไหลในความสวยงามของนาง จึงกลับมาบอกโต๊ะทวดว่าเขาพบหญิงสาวคนหนึ่งสวยมาก อยากได้มาเป็นเมีย โต๊ะทวดจึงไปเที่ยวสอบถามได้ความว่า "แม่ย่านาง"เป็นลูกสาวโต๊ะหัวหิน เป็นหลานโต๊ะนาค จึงไปสู่ขอแม่ย่านาง แต่โต๊ะ นาค ไม่ค่อยชอบหน้าร่าปู จึงบอกว่า ใครมาขอหลานสาวฉัน ถ้าไม่มีฤทธิ์เหมือนฉันก็จะไม่ยกให้ โต๊ะทวดไม่พอใจที่ โต๊ะนาคกล่าวดูถูกกันเช่นนั้น จึงบอกว่า ขอให้บอกมาโต๊ะร่าปูทำได้ทุกอย่าง โต๊ะนาคจึงบอกว่า ถ้าอย่างนั้นให้โต๊ะร่าปูทำตามก็แล้วกัน ว่าแล้วก็สำแดงตัวเป็นพญานาคใหญ่มี 7 หัว 7 หาง โต๊ะร่าปูก็ทำบ้างแต่ได้แค่ 7 หัวเท่านั้นโต๊ะนาคจึงกวาด เครื่องขันหมากของโต๊ะร่าปูทิ้งทะเลเสียหมด กลายเป็นเกาะแก่งต่างๆในอ่าวนาง ส่วนแม่ย่านางก็ยังคงสิงสถิตอยู่ ณ ที่ แห่งนั้นชั่วนิจนิรันคร์ กาลเนิ่นนานมาเล่ากันอีกว่า มีคนทำรังนกนางแอ่นที่เขาหลัก ล่องเรือผ่านอ่าวแห่งนี้เสมอ พวกเขาได้บนบานศาลกล่าว่า ขอให้ได้รังนกมากๆแล้วพวกเขาจะแก้บนโดยยกผู้ชายให้เป็นสามีแม่ย่านางคนหนึ่ง ปรากฏว่าวันนั้นเขาได้รังนกมากเป็น พิเศษ เมื่อล่องเรือมาถึงปากอ่าวก็เกิดพายุจัดไม่สามารถไปได้ต่อ จึงคิดได้ว่า พวกเขาผิดคำสัญญาต่อนาง พอดีในเรือลำ นั้นมีผู้ชายคนหนึ่งค่อนข้างจะเป็นคนโง่ ทึ่ม จึงบอกว่าสาเหตุที่แกเป็นเช่นนี้เพราะตัวแกเป็นนาค ถ้าหากต้องการจะเป็น คนมีสติปัญญาเหมือนคนอื่นๆ ต้องเป็นสามีแม่ย่านางเสียก่อน ผู้ชายคนนั้นตกลงพรรคพวกจึงส่งขึ้นฝั่ง พวกเขามองเห็น ผู้หญิงคนหนึ่งออกมานำตัวผู้ชาย หายเข้าถ้ำไป..และไม่เคยมีใครพบเขาอีกเลยจนกระทั่งบัดนี้ พิธีกรรม

     เครื่องบูชาแม่ย่านางได้แก่ไก่ตัวผู้ ๑ ตัว เหล้า ๑ ขวด หัวหมู ๑ หัว ขนมโค (ขนมต้มขาว) ขนมถั่ว ขนมงา กล้วย ผลไม้อื่น ๆ ตามแต่จะหาได้ ปลามีหัวมีหาง ข้าวแกง แก้วเหล้า แก้วน้ำ สิ่งเหล่านี้เตรียมใส่ภาชนะให้เรียบร้อย แล้วเอาผ้าแดง ด้ายแดง ด้ายขาว ผูกหัวเรือ ใช้ธูป ๙ ดอกจุดไฟ พร้อมกับออกชื่อแม่ย่านาง โดยกล่าวเชิญมารับเครื่องเซ่น เครื่องบูชา ขอให้ช่วยคุ้มครองป้องกันอันตรายทุกอย่างและช่วยนำโชคลาภมาให้นอกจากการจัดเครื่องบูชา เครื่องเซ่นแม่ย่านางแล้ว จะต้องจัดอาหารให้แก่บริวารแม่ย่านาง อีกส่วนหนึ่งด้วย โดยไม่รวมกับของแม่ย่านาง หลังจากนั้นต้องจุดประทัดแล้วรีบเบี่ยงหัวเรือออกทะเลอาหารที่เหลือจากการบูชาแม่ย่านางแบ่งให้พรรคพวกบนเรือรับประทานก็เป็นอันเสร็จพิธี ถ้าเจ้าของเรือเป็นคนจีน เครื่องบูชาโดยเฉพาะไก่ ต้องนำไก่เป็นลงไปในเรือ ใช้มีดเชือดคอไก่ รองเอาเลือดราดหัวเรือไปจนตลอดท้ายเรือ แล้วนำซากไก่ทิ้งน้ำ ห้ามเก็บไปปรุงเป็นอาหารรับประทานโดยเด็ดขาด

5.ประเพณีงานบุญเดือนสิบ
     งานบุญเดือนสิบ เป็นงานบุญงานประเพณีที่สืบสานกันมาแต่โบราณกาล มีขึ้นระหว่างวันแรม 1 ค่ำ ถึงวันแรม 15 ค่ำ เดือนสิบ สืบเนื่องมาจากความเชื่อพุทธศาสนาว่า ในปลายเดือนสิบของทุกปี พ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย และ ญาติพี่น้อง ซึ่งล่วงลับไปแล้ว โดยเฉพาะผู้ที่มีบาปต้องตกระกำลำบากเป็น "เปรต" จะได้รับการปล่อยตัวจากนรกภูมิให้มาหาลูกหลานญาติมิตรของตนในเมืองมนุษย์ จึงจัดงานทำบุญเป็นประเพณีขึ้นในวันแรม 1 ค่ำ ครั้งหนึ่งเป็นการต้อนรับ กับจัดในวันแรม 15 ค่ำ เดือน 10 อีกครั้งหนึ่ง เพื่อเลี้ยงส่ง และอุทิศบุญกุศลไปให้ การจัดงานบุญทั้งสองวันนี้ชาวบ้านจะให้ความสำคัญกับวันหลังมากกว่า

     ชาวตำบลตะกรบให้ความสำคัญกับงานบุญเดือนสิบมาก ผู้เฒ่าผู้แก่จะอบรมสั่งสอน และ ทำตัวอย่างให้ลูกหลานเห็นเป็นที่ประจักษ์มาตั้งแต่ๆ โดยเฉพาะคุณตา คุณยาย พ่อแม่ และญาติผู้ใหญ่ ในวันทำบุญจะชวนลูกหลานไปทำบุญหรือไปชิงเปรตที่วัด เมื่อใกล้ถึงวันทำบุญทุกครอบครัวจะตระเตรียมข้าวของ อุปกรณ์ต่างๆให้พร้อม ผู้ที่อยู่ต่างถิ่นกำเนิดจะเริ่มทยอยเดินทางกลับสู่ภูมิลำเนาเดิมปักษ์ใต้บ้านเรา เพื่อไปร่วมพิธีทำบุญพร้อมหน้าพร้อมตากัน นับเป็นงานรวมญาติที่สำคัญงานหนึ่ง การจัดอาหารหวานคาวจะจัดอาหารที่คาดว่าบุรพชนชอบอย่างละนิดละหน่อย และที่สำคัญขาดไม่ได้ คือ ขนม 5 อย่าง คือ ขนมพอง ขนมลา ขนมกง ขนมดีซำ และขนมบ้า เมื่อตั้งอาหารสำหรับเปรตบนหลาเปรตเสร็จแล้ว จำนำสายสิญจน์ที่พระสงฆ์จัดไว้เพื่อทำพิธีบังสุกุลมาผูกไว้กับหลาเปรต แผ่ส่วนบุญกุศลแก่บุรพชน เมื่อเสร็จพิธีสงฆ์และเก็บสานสิญจน์แล้ว ผู้คนทั้งหญิงชาย เฒ่าแก่ หนุ่มสาวและเด็กๆ ก็จะกรูกันเข้าแย่งชิงอาหารที่ตั้งไว้นั้น เรียกว่า "ชิงเปรต" การชิงเปรตเป็นเรื่องสนุกสนาน ครื้นเครง เฮฮาของหนุ่มสาวและเด็ก เนื่องจากมีความเชื่อว่าของที่เหลือจากการเซ่นไหว้บุรพชน ถ้าใครได้กินจะได้รับกุศลแรงเป็นสิริมงคลแก่ตนเองและครอบครัว

6.ประเพณีเมาลิดประจำปี
      งานเมาลิดเป็นงานที่จัดขึ้นทุกปี ในชุมชนมุสลิม (บ้านห้วยพุน) หมู่ที่3 ตำบลตะกรบ วัตถุประสงค์เพื่อรำลึกถึงท่านศาสนฑูต มุฮัมมัด (ศ๊อลฯ) เพื่อให้เยาวชนได้ศึกษา การดำเนินชีวิตในแบบอย่างของท่านศาสนทูต ซึ่งกำลังเลือนหายไปในการดำเนินชีวิตของเยาวชนมุสลิมส่วนใหญ่ในยุคนี้

     การจัดงานเมาลิด หาได้มีวัตถุประสงค์เพื่อฉลองวันเกิดของท่านนบีฯ อย่างไร แต่เป็นกิจวัตร ประเพณีนิยมหนึ่ง ของมุสลิมในตำบลตะกรบ ผู้คน พี่น้องในชุมชนได้มีโอกาสพบปะเยี่ยมเยือน สร้างความรัก ความสามัคคีให้กับมุสลิมในพื้นที่ ใช่ว่าต่างคน ต่างอยู่ ต่างคนต่างทำ มีการเชื่อมโยงกัน จำต้องมีกิจกรรมทางสังคมมายึดเหนี่ยว เพื่อรักษาความเป็นเอกภาพของสังคมมุสลิมเอาไว้ งานเมาลิดนบีของมุสลิมชาวตำบลตะกรบ ถือได้ว่าจัดกันมานาน เป็นประเพณี และก็ยังคงสืบผ่านต่อรุ่นสู่รุ่นอีกนาน โดยมีกิจกรรม อาทิเช่น อ่านอัลกุรอาน ร่วมกัน ซอลาวาตนบี (การอ่านกวีสรรเสริญท่านศาสนทูต) ดุอาร่วมกัน บรรยายศาสนา กินข้าว มีการแสดงความสามารถของเยาวชน ในการอ่านดุอา ต่างๆ ซึ่งเป็นตัวแทนเยาวชนจากมัสยิดในชุมชน

7.วันอิดิ้ลฟิตริ-วันอิดิ้ลอัฎฮา
     วันตรุษในศาสนาอิสลามมีสองตรุษคือตรุษอีดิลฟิตริกับตรุษอีดิลอัฎฮา วันอีดิ้ลฟิรตริ อัลฟิตริ แปลว่า สภาพเดิม เมื่อนำเอาคำว่า “อีด” มาประสม (สนธิ) กับ “อัลฟริตรฺ” จึงได้เป็นอีดิ้ลฟิตรฺ มีความหมายว่า วันรื่นเริงเนื่องในการครบรอบเข้าสู่สภาพเดิมหรือเทศกาลของการเข้าสู่สภาพเดิม คือสภาพที่ไม่ต้องอดอาหารในระหว่างเดือนรอมฎอน (เดือนที่ 9 ของศักราชอิสลาม) มุสลิมจะถือศีลอดเป็นเวลา 1 เดือน ซึ่งบางคนเรียกว่าถือบวช ฉะนั้นวันอีดืลฟิตริคือวันรื่นเริงที่กลับสู่สภาพเดิมคือไม่ต้องถือบวช จึงนิยมเรียกวันนี้ว่า “วันออกบวช” หรือ “วันอีดเล็ก” วันอีดิ้ลอัฎฮา อัฎฮา แปลว่า การเชือดสัตว์พลี เพื่อเป็นอาหารแก่ประชาชนและคนยากจน เมื่อนำมารวมกับคำว่า “อีด” จึงเป็น “อีดิ้ลอัฎฮา” ซึ่งหมายถึงวันรื่นเริงเนื่องในการเชือดสัตว์พลีเป็นอาหารแก่ประชาชนและคนยากจน ตรงกับวันที่ 10 ของเดือน ซุ้ลฮิจญะ อันเป็นเวลาเดียวกันกับการประกอบพิธีฮัจญ์ ณ นครมักกะฮฺของมุสลิมทั่วโลก ดังนั้น ชาวไทยมุสลิมจึงนิยมเรียกว่า “วันออกฮัจญี” หรือวัน “อีดใหญ่”

      วันสำคัญดังกล่าวถือว่าเป็นวันครอบครัวของอิสลาม ญาติพี่น้องที่อยู่ห่างไกลจะได้มาพบกัน มีการบริจาคซากาต (วันอีดิ้ลฟิตตริ) เชือดสัตว์พลี (วันอิดิ้ลอัฎฮา) ตามบ้านเรือนต่างๆจะเตรียมของอาหารต้อนรับทั้งของคาวหวาน ส่งเสริมให้ทุกคนแต่งกายอย่างสวยงาม นอกจากนี้ยังมีการละหมาดที่มัสยิดร่วมกัน ไม่มีการแบ่งแยกชนชั้นเป็นการสร้างความสามัคคีและฟังคุฏบะฮ์(คำเทศนา) การไปเยี่ยมสุสานเพื่อรำลึกถึงความตาย การไปเยี่ยมญาติมิตรสหาย อีกทั้งยังมีกิจกรรมที่ส่งเสริมความสัมพันธ์ระหว่างคนในสังคม โดยการจัดกิจกรรมต่างๆเช่น การเลี้ยงอาหาร การอ่านอัล-กุรอาน การแข่งขันกีฬาเพื่อความสามัคคีในชุมชน

การศึกษา -โรงเรียนประถมศึกษา จำนวน 3 แห่งสังกัด สพฐ.

ลำดับ	ชื่อโรงเรียน	เปิดสอนระดับ
1	โรงเรียนบ้านตะกรบ	ป.1-ป.6
2	โรงเรียนวัดวิชิตธาราราม	ป.1-ป.6
3	โรงเรียนบ้านห้วยพุน	อ.1-ม.3

- ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก จำนวน 2 แห่ง สังกัด อบต.ตะกรบ

ลำดับ	ชื่อโรงเรียน	สถานที่ตั้ง
1	ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กตำบลตะกรบ	องค์การบริหารส่วนตำบลตะกรบ
2	ศูนย์อบรมเด็กก่อนเกณฑ์ประจำมัสยิด	มัสยิดฮาบิดิตตอฮีรีน

- แหล่งการเรียนรู้อื่น ๆ

ลำดับ	แหล่งเรียนรู้	สถานที่ตั้ง
1	ศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนประจำตำบล	ห้องสมุดศูนย์ 3 วัย ตำบลตะกรบ
2	ที่อ่านหนังสือพิมพ์ประจำหมู่บ้าน	อาคารประจำหมู่บ้าน
3	ศูนย์การเรียรู้ตำบลตะกรบ	องค์การบริหารส่วนตำบลตะกรบ

สถาบัน/องค์กรศาสนา
- วัดในตำบลตะกรบมี 3 แห่ง ประกอบด้วย
1. วัดวิชิตธาราราม
2. วัดดอนทรายทอง
3. วัดตะกรบ
- มัสยิดในตำบลตะกรบมี 2 แห่ง ประกอบด้วย
1. มัสยิดฮาบิดิตตอฮีรีน
2. มัสยิดยามาอาตุ้ลมุสลิมีน

อาชีพ
     ประชากรในตำบลตะกรบประมาณร้อยละ 20 มีอาชีพทางการประมง ทำการประมงขนาดเล็กชายฝั่ง และเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ส่วนอีกร้อยละ 80 ที่เหลือทำการเพาะปลูกเป็นหลัก และทำการประมงและเลี้ยงสัตว์น้ำเป็นอาชีพเสริม พืชที่เพาะปลูกได้แก่ ข้าว มะพร้าว มะม่วงหินพานต์ ยางพารารา, ปาล์มน้ำมัน และพืชไร่ การเลี้ยงสัตว์ ได้แก่ โค กระบือ สุกร เป็ดและไก่ มีการเลี้ยงทั่วไปในตำบล โดยเลี้ยงแบบปล่อยเพื่อไว้ใช้บริโภคและใช้งานในครัวเรือน นอกจากนี้ได้มีการรวมกลุ่มกันเพื่อประกอบอาชีพต่างๆ ได้แก่ การทำเครื่องแกง, เครื่องจักรสาน, การทอผ้า, การทำพวงหรีด,ดอกไม้จันทน์, การทำผ้าบาติก, การทำน้ำปลา, การเพาะเห็ดฟาง การปลูกพืชผักสวนครัว,กิจกรรมพ่อบ้านแม่บ้านสายใยรักแห่งครอบครัว โดยมีรายได้เฉลี่ยต่อปีต่อคนประมาณ 25,000 บาท

หน่วยธุรกิจในเขต อบต.
      - ธนาคาร - แห่ง
      - โรงแรม - แห่ง
      - ปั๊มน้ำมันและก๊าซ 13 แห่ง ( หมู่1=2,หมู่ 2 =3, หมู่3=2,หมู่ 4=4,หมู่ 5=2)
      - โรงงานอุตสาหกรรม - แห่ง
      - โรงสี 3 แห่ง (หมู่ 3=1,หมู่ 4=2)
      - ร้านอาหาร 5 แห่ง (หมู่ 2=1,หมู่ 3=1,หมู่ 4=2,หมู่ 5 =1)
      - ร้านขายของชำเบ็ดเตล็ด 31แห่ง(หมู่ 1=5, หมู่ 2=7 ,หมู่ 3=6, หมู่ 4=6,หมู่ 5=7)
      - ลานปาล์มน้ำมัน 4 แห่ง

การคมนาคม
     ตำบลตะกรบมีการคมนาคมติดต่อกับชุมชนอื่น โดยอาศัยทางหลวงจังหวัด หมายเลข -4112 (สายไชยา- ท่าชนะ) และทางหลวงชนบทสายฝ่ายพรุ- ไชยาท่าชนะ สายพุมเรียง - ห้วยพุน เป็นถนนสายหลักในการติดต่อ และมีถนนโครงข่ายส่วนใหญ่ใช้ได้ทุกฤดูกาล แยกจากถนนสายหลักเข้าสู่ทุกหมู่บ้านของตำบลได้อย่างสะดวก การคมนาคมในเขตตำบลใช้เดินเท้า รถจักรยาน และรถจักรยานยนต์เป็นส่วนใหญ่และมีการเดินทางโดยทางเรือบ้างแต่ไม่มาก ส่วนการติดต่อกับชุมชนอื่นนอกเขตตำบลใช้เดินเท้า รถจักรยาน จักรยานยนต์ หรือรถยนต์สู่ทางหลวงจังหวัด หมายเลข 4112 เพื่อต่อรถประจำทางไปยังอำเภอไชยา หรือเดินทางต่อไปยังจุดหมาย การขนส่ง ผลผลิตทางการเกษตรสินค้าเกษตรส่วนใหญ่ จะใช้รถบรรทุกขนาดเล็กขนส่งจากแหล่งผลิตในหมู่บ้านมาส่งที่แหล่งรับซื้อในตลาดอำเภอไชยาและอำเภอท่าชนะ

การโทรคมนาคม
      - ที่ทำการไปรษณีย์โทรเลข 1 แห่ง
      - สถานีโทรคมนาคมอื่น ๆ - แห่ง
      - ตู้โทรศัพท์สาธารณะ 8 ตู้
      - อินเตอร์เน็ตตำบล 2 แห่ง (อบต.ตะกรบ,ศูนย์ ๓ วัยฯ)

การไฟฟ้า
     ตำบลตะกรบมีบริการไฟฟ้าเข้าสู่ทุกหมู่บ้านแล้ว

แหล่งน้ำธรรมชาติ
      - ลำน้ำ ,ลำห้วย 6 สาย (คลองห้วยพุน,คลองบางโฉลง,คลองท่าเกตุ,คลองท่ามะเขือ ,คลองตะกรบ,ห้วยทรายขาว)
      - บึง,หนองและอื่น ๆ 6 แห่ง (หนองนนทรี, หนองสามชั่ง,หนองปึกมัน,ห้วยทรายขาว ,บ้านนายอีต,หนองไม้แก่น)

แหล่งน้ำที่สร้างขึ้น
      - ฝาย 5 แห่ง (หมู่ 1=1, หมู่ 2=1,หมู่ 3=2,หมู่ 4=1)
      - บ่อน้ำตื้น 18 แห่ง (หมู่ 1=3,หมู่ 2=5, หมู่ 3=5, หมู่ 4=1,หมู่ 5=4)
      - ประปาหมู่บ้าน 11 แห่ง

ทรัพยากรธรรมชาติในพื้นที่
     ตำบลตะกรบมีชายหาดทะเล ที่เป็นหาดทรายจำนวน 5 แห่ง ได้แก่หาดทรายแก้ว ,หาดนิยม,หาดนายอำเภอ, หาดบางโฉลง, หาดจินตรา ซึ่งประชาชนทั่วไปสามารถเข้ามาเที่ยวและผักผ่อนได้ มีป่าชายเลน 50 ไร่ และมีที่สาธารณะประโยชน์ทั้งหมดประมาณ 670 ไร่